Martwe Ogrody
Historia skryta za obrazem mojego autorstwa
opowiedziana została do końca...
Ni kropli zaschłej łzy więcej
na kartach mojego dziennika.
Już sił mi brak, lecz się poddać nie mogę,
skoro odpowiedzialności brzemię dźwigam
Za dusze przeze siebie ocalone.
Kurtyna w dole -
Przedstawienie skończone!
Wszystkie wątki - wysnute.
W niebyt odeszły orchidee.
We własnym świecie zagubiony,
Troszczę się teraz o martwe ogrody.
Ma pieśń - niewiele już warta.
Czas na bok odłożyć pióro znużone...
Kurtyna w dole -
Przedstawienie skończone!
Gdzież to podziały się wilki,
Księżyc pod wody lustrem,
Elfia Ścieżka,
bezpieczna przystań z młodości lat,
Laguny morza skąpanego w blasku gwiazd?
Czyż nie dość już wycierpiałem
Za cudze grzechy?
Czy też wybiła godzina,
By Przedwiecznemu rzucić w twarz rękawicę
I do poczęcia dopuścić... przez dziewicę?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz