Stary mężczyzna nad brzegiem morza
U krańcu dnia
Wpatruje się w horyzont
Z morskim wiatrem na twarzy
Wyspa targana burzami
Pory roku takie same
Kotwicowisko nienamalowane
I statek bez imienia.
Morze bez brzegu dla wygnanego po cichu
Rozpala latarnię morską, światłem na krańcu świata
Pokazując oświetloną drogę nadziei w ich sercach
Tych, podróżujących w stronę domu z daleka.
[Refren:]
To na długo zapomniane
Światło na krańcu świata
Horyzont płacze
Łzami, które zostawił za sobą dawno temu.
Albatros w locie
Przenosi go w sen na jawie
Czas, przed którym stał się
Jednym z niewidzianych tego świata
Księżniczka w wieży
Dzieci na polach
Życie dało mu to wszystko:
Wyspę Wszechświata.
Teraz jego miłość jest tylko wspomnieniem
Duchem we mgle
Wypływa w morze raz ostatni
Wyznając pożegnanie temu światu
Kotwica opuszczona
Dno morskie daleko w dole
Trawa wciąż pod stopami
I uśmiech pod brwiami.
[Refren:]
To na długo zapomniane
Światło na krańcu świata
Horyzont płacze
Łzami, które zostawił za sobą dawno temu.
[Refren:]
To na długo zapomniane
Światło na krańcu świata
Horyzont płacze
Łzami, które zostawił za sobą tak dawno temu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz